باز شب شد و من تنهایم               آهسته تو را شیدایم
باز شب شد و این تاریکی              مشت کوبید به رویاهایم
باز شب شد و من تا به سحر         خیره در ماه تو را می یابم
باز شب شد و من چون کولی         در تب آمدنت بی تابم

گفته بودی که شبی می آیی          امشبم منتظرت می مانم
پشت این پنجره و این ظلمت           باز شعرهای تو را می خوانم
نکند باز نیایی و دگر                       هرشب این قصه به تکرار کنم
نکند این دل بیمارم را                     پشت این پنجره تیمار کنم
باز شب شد و من بار دگر               می روم پنجره را بگشایم
باز شب شد و این تاریکی               مشت کوبید به رویاهایم